در این بخش، ما آمارهای تخصصی و فردی بازیکنان رو آنالیز خواهیم کرد. متاسفانه بازیکنان تیم ملی ایران به غیر از چند مورد محدود سهمی در بین ۵ نفر نخست ندارند.

در بخش xG دریافتی فردی، تیم کره جنوبی حضور پررنگی داشته و زمانی که به آمار xG دریافتی ایمن حسین (عراق و آقای گل مشترک فعلی) نگاه می‌کنیم متوجه عمکلرد عالی وی در زمینه گلزنی می‌شویم. برای درک بهتر می‌توان گفت که طارمی با xG نزدیک به حسین ۴ گل و اکرم عفیف با xG 1.4 توانسته ۴ گل به ثمر برساند.(هرچند که این آمار با احتساب پنالتی‌هاست)

در زمینه xA (که بیانگر این است که یک پاس چه میزان تهدید آمیز و خطرناک بوده است) نیز کانگ اینگ لی ستاره کره جنوبی و پاریس سنت ژرمن با اختلاف بسیار زیادی در صدر است. درکل کانگ لی عملکرد بسیار درخشانی به عنوان وینگ راست در این تورنومنت داشته است. آمار بازیکنان ژاپن ناامیدکننده بوده است و اما نکته عجیب برای این حضور رامین رضائیان (مدافع راست) در این زمینه است؛ در تحلیل این موضوع باید گفت که این آمار برای رامین خوب و برای تیم ایران نگران کننده است. هیچ بازیکنی از سمت چپ آرایش ایران در بین چهل بازیکن برتر در این زمینه حضور ندارد. (نفر بعدی جهانبخش است با آمار ۰.۸۱ و رتبه بیست و یکم)

در تحلیل مجموع xA و xG هم سون با اختلاف در صدر و آمار مهدی طارمی نیز شبیه آمار همیشگی اون در لیگ پرتقال است (او معمولا در این آمار جز بهترین‌ها است). آمار مهدی طارمی به ما می‌گوید که او همیشه در بهترین مکان برای ارسال و نیز دریافت پاس آخر (پاس گل). آمار بازیکنان ژاپن نگران‌کننده و اکرم عفیف (که با تاثیرگذاری روی ۶ گل مشترکا در صدر قرار دارد) مجموعا ۲.۲۸ گل و پاس گل مورد انتظار خلق کرده است (از نظر ریاضی صرف او باید روی ۲ الی ۳ گل تاثیرگذار باشد ولی اون بسیار موثرتر کار کرده است)

پارامتر جدید که در سال ۲۰۱۷ معرفی شد، پارامتر Second assist یا Pre assist است که به عبارتی بیانگر پاسِ پاسِ گل است. زمانی که قرار است از نظر آماری یک تیم را تحلیل کنیم باید به ریشه اولیه و اصلی یک پاس بازگردیم و توجه کنیم (برای مثال شاید بیشترین پاس گل را دی بروینه خلق کند ولی دی بروینه بیشترین پاس را از رودری دریافت می‌کند، پس فشار به رودری یعنی فشار به دی بروینه). در اوج تحیر، عمر خربین مهاجم سوری در صدر قرار دارد و ایران هیچ نماینده برجسته‌ای در این زمینه ندارد.

در زمینه تعداد سانتر به ازای هر ۹۰ دقیقه نیز مدافع راست کره جنوبی در صدر قرار دارد ولی وقتی عمیق‌تر تحلیل کنیم متوجه می‌شویم که مهره خطرناکی نیست (چون تنها ۲۶ درصد سانترهای او دقیق است و او با این آمار در زمینه دقت سانتر در رتبه سی و سوم قرار دارد). جونیا ایتو وینگر راست ژاپن در رتبه ششم قرار دارد که دقت سانتر وی نیز ۴۰ درصد است. رامین رضائیان نیز ۳.۸۸ سانتر به ازای هر بازی با دقت ۲۱ درصدی دارد که نیاز به توضیح بیشتری ندارد.

آمار کاربردی بعدی سانترهایی است که برای محوطه شش قدم ارسال شده و در این زمیه ژاپنی ها حضوری بسیار پررنگی دارند. در کمال تحیر بهترین آمار در این زمینه برای ایران متعلق به قدوس (هافبک دفاعی) است که او نیز در رتبه سی و سوم قرار دارد. نکته عجیب این است که هیچ یک از بازیکنان کناری ایران (مدافعین کناری و وینگرها) در بین ۷۰ بازیکن برتر این آمار حضور ندارند.

در زمینه تعداد دریبل به ازای هر ۹۰ دقیقه نیز کانگ اینگ لی ستاره کره جنوبی در رتبه دوم حضور دارد، جونیا ایتو وینگر ژاپنی در رتبه ششم و قائدی (که تکنیکی‌ترین بازیکن جلوی زمین ماست) در رتبه بیست و سوم قرار دارد ولی وقتی از کمیت به کیفیت دریبلینگ می‌رویم (دریبل‌های موفق) آمار هر سه بازیکن بالا نزدیک به یکدیگر است (دقتی بین ۴۰ الی ۴۴ درصد)

در انتها در تحلیل تعداد پاس دریافتی در محوطه جریمه حریف باید بیان کرد که سون در صدر، عربستانی‌ها حضوری پررنگ و دو مهاجم ایران آمار خوبی ندارند و دلیل این موضوع موثر نبود ۸ بازیکن دیگر است. به بیان بهتر سونگ و سون مجموعا ۱۱.۲ پاس در هر ۹۰ دقیقه در محوطه جریمه حریف دریافت می‌کنند و آزمون و طارمی مجموعا ۸ پاس، و زمانی که در بخش بعدی پاس‌های تیم ملی را آنالیز کنیم علت این موضوع را درک خواهیم کرد.

در فاز دفاع اگر از آمارهای کلی گذر کنیم به Progressive passes allowed می‌رسیم و پارامتری است که مشخص می‌کند یک بازیکن در فاز دفاع چقدر به حریف اجازه ارسال پاس طولی می‌دهد؛ به بیان ساده‌تر هر قدر عدد این پارامتر بزرگ‌تر باشد نشان از دفاع فردی ضعیف‌تر است. متاسفانه در این لیست ایران باگ بزرگی دارد. محبی و قائدی (وینگرهای چپ) هر دو در بین ۵ بازیکن ضعیف در کل جام قرار دارند. البته برای آنالیز درست و عمیق‌تر باید بگوییم که این آمار فردی نبوده و باید بگوییم ساختار بازی ما در فاز دفاع در سمت چپ مشکل دارد که تیم حریف از این سمت می‌تواند طولی و موثر بازی کند. در سمت راست نیز آمار رضایت‌بخش نیست چون جهانبخش نیز آمار خوبی ندارد.
قابل پیش‌بینی است که ژاپنی‌ها که دسترسی جامعی به منابع آماری دارند می‌توانند گوشه‌های زمین را هدف گرفته و با تمپوی بالای خود به راحتی طولی بازی کنند و به فضاهای خطرناک‌تر دسترسی داشته باشند.

در زمینه دوئل‌های دفاعی موفق نیز الحجاج از عراق آماری بی‌نظیر داشته و استرالیایی‌ها نیز حضوری چشم‌گیر دارند. آمار ژاپنی‌ها معمولی و ایران نیز در این آمار بد عمل کرده است. آمار ۷۲.۷ درصد دوئل موفق خلیل‌زاده شاید قابل قبول باشد ولی کنعانی‌زادگان، چشمی و حسینی با آماری زیر ۴۲ درصد دوئل موفق حتی در میان صد بازیکن برتر جام نیز حضور ندارند.

در زمینه پاس در عمق، کره‌ جنوبی پرچم‌دار بوده و انتظار از ژاپن (که تیمی با مالکیت طولی است) بیشتر از این بوده است. نکته منفی برای تیم ملی کمیت ارسال پاس در عمق است. عزت الهی در نقش شش تخریبی جایگاه مناسبی دارد و آمار چهار بازیکن جلوی زمین ایران قابل دفاع نیست (به شکل میانگین به ازای هر سه بازی دو پاس در عمق).

در زمینه پاس‌های موثر بالاخره ایران یک نماینده برجسته دارد؛ احسان حاج صفی با ارسال ۱۶.۶ پاس موثر در هر نود دقیقه در رتبه اول است. متاسفانه دومین بازیکن کشورمان در این آمار عزت‌الهی است که در رتبه پنجاه و دوم است. این آمار نه برای بازیکنان عقب زمین و نه بازیکنان جلوی زمین ایران مناسب نیست. انتظار از ژاپن و کره جنوبی در ارسال پاس موثر بیشتر بوده است.

در زمینه Ball progression سوتار مدافع مرکزی استرالیایی در صدر قرار دارد و حاج صفی همچنان بهترین بازیکن ایران در زمینه پاس است. خلیل‌زاده، کنعانی زادگان و چشمی نیز اگر با مدافعین مرکزی ژاپن و کره جنوبی مقایسه شوند عملکرد ضعیفی دارند (برای مثال کیم مین جائه ۶.۱ متر و مدافعین مرکزی ایران بین ۴.۱ الی ۴.۴ متر). آنالیز دقیق‌تر این آمار به ما می‌گوید که بازیکنان عقب زمین ایران به خوبی نمی‌توانند طولی بازی کرده یا به صورت طولی توپ را به جلو حمل کنند.

در زمینه Deep completion نیز عبدالرحمان از عربستان با اختلاف بسیار زیاد در صدر است و سردار آزمون در رتبه سوم پس در فاز سوم حمله است؛ پس حوالی محوطه جریمه اگر توپ به آزمون برسد او بازیکن مناسبی برای ارسال پاس آخر به محوطه جریمه است. در کل آمار طارمی و آزمون قابل دفاع است. در آخر ژاپن در لیست بیست نفر برتر در این آمار ۴ بازیکن دارد که تامل‌برانگیز است.

آمار پاس کلیدی

پاس هوشمند

در آخر باید گفت آنالیز آماری مهم‌ترین عنصر در فوتبال نیست ولی یک «باید» است. از آمار می‌توان در خدمت تاکتیک استفاده کرد؛ برای مثال در آمار پاس کلیدی و ارسال سانتر به شش قدم ما متوجه زهردار بودن مثلث سمت راست ژاپن شدیم که این سه بازیکن در هر بازی به صورت میانگین ۴.۴ سانتر صحیح به شش قدم ارسال کرده و ضمنا ۴.۲ پاس کلیدی ارسال می‌کنند و پیش‌تر دیدیم که محبی، قائدی و حاج صفی در زمین بلاک کردن پاس‌های کلیدی در بین بدترین بازیکنان جام قرار داشتند. اگر ما از آنالیز آماری در خدمت تاکتیک استفاده کنیم می‌تواند در بهبود عملکردمان به ما کمک بیشتری کند هرچند که کشور ما هنوز باوری به این مسئله وجود ندارد و زمانی که اسطوره فوتبال کشور نیز این موضوع را به سخره می‌گیرد؛ آدم تنها می‌تواند سکوت کند.