پپ گواردیولا در دهه گذشته تاثیر بسزایی در شیوه بازی تیم‌ها داشته و موجب تکامل سبک “Total Football” شده است. این سبک، موجب شده است که تیم‌ها نسبت به گذشته تفاوت بیشتری داشته باشند و یکی از این تفاوت‌ها حضور مدافعانی است که می‌توانند در هر نقطه از خط دفاعی بازی کنند. هافبک‌هایی که می‌توانند در دفاع به فعالیت بپردازند، مهاجمانی که به عنوان هافبک بازی کرده، هافبک های میانی که به عنوان وینگر بازی می‌کنند و بهترین بازیکن جهان که می‌تواند به عنوان یک مهاجم راست و یا یک ۹ کاذب بازی کند.
آخرین تغییر در تاکتیک های فوتبال در اواخر دهه ۸۰ رخ داد؛ زمانی که آریگو ساکی، سرمربی صاحب سبک ایتالیایی تصمیم گرفت که خط دفاعی ۵ نفره با مدافع سوئیپر را به خط دفاعی ۴ نفره تغییر دهد. این تغییر می‌توانست موجب ایجاد تله آفساید برای رقبا شود.
در حالی که گواردیولا و تیم پر ستاره‌اش یعنی بارسلونا که یکی از بهترین تیم های باشگاهی تمام دوران است؛ میلان با هدایت آریگو ساکی را رقیب خود می‌بینند، چرا که عملکرد و افتخارات این دو تیم مشابه یکدیگر است. از این رو نیاز به تجزیه و تحلیل بیشتری درباره این دو تیم و شرایطشان است.
مورینیو می گوید:« برای اینکه تیم فوق العاده‌ای باشید، باید از بدن و ذهن خود به شکل همزمان استفاده کنید. از هم تیمی‌های خود کمک بگیرید. تصمیم‌های هوشمندانه در نتیجه باعث پیروزیتان خواهد شد اما به یاد داشته باشید که یک تیم واحد می‌تواند موفق شود.
تغییر در فوتبال، سطح مسابقات و افتخارات
در طول زمان، قانون های مختلفی در فوتبال تغییر کرده‌اند. از این رو تعدادی از آنها را بررسی می‌کنیم؛ تغییرات عمده قوانین عبارتند از:
قانون آفساید: در زمان میلان با آریگو ساکی، هر بازیکنی که پشت خط دفاعی قرار می‌گرفت، آفسایدش گرفته می‌شد؛ حتی اگر در بازی دخالت نمی‌کرد. هیچ تفاوتی بین آفساید فعال و غیرفعال وجود نداشت.
تغییر توپ: در اوایل دهه ۹۰، تمام مسابقه با یک توپ برگذار می‌شد. بنابراین، تیم‌ها باید منتظر می‌شدند تا توپ دوباره به نزد آنها بازگردد تا بازی را آغاز کنند.
مواد سازنده توپ: توپ لاستیکی یا ترکیبی در سال ۱۹۹۳ غیرقانونی تلقی شد و مواد مورد استفاده جدید، باعث حمله‌های سریعتر و بهتر شد و کار را برای دروازه بانان سخت کرد.
سطح داوری: سطح داوری امروز در مقایسه با دوران ساکی تفاوت دارد و همین باعث شده در قیاس با گذشته تکل زدن کار سخت تری باشد.
قائم‌ها یا عمق دروازه (فاصله تیرک عمودی تا انتهای دروازه) : پایه‌ها به ۱۸’۶ اینچ برگردانده شده. در مقایسه با گذشته که ۲۳′ ۴ اینچ بودند.
تعویض‌ها: اگر بازیکنی خونریزی داشته باشد، باید از زمین خارج شود تا زمانی که بازگشتش توسط پزشک تایید شود، که قبل از سال ۱۹۹۳ به این شکل نبود.
در نهایت، در اوایل دهه ۹۰، بازی به خودی خود بسیار فیزیکی بود و نیاز به قدرت و استقامت زیادی داشت در حالی که امروزه بیشتر جنبه های فنی بازی اهمیت دارد.
تیم بارسلونا به رهبری پپ گواردیولا در سه فصل، سه عنوان قهرمان لالیگا و دو قهرمان جام باشگاه‌های اروپا را بدست آورد. آنها همچنین یک مرتبه جام داخلی و دو جام باشگاه های جهان را به غیر از دو سوپر جام یوفا و دو سوپرکاپ اسپانیا فتح کردند. در مقایسه با میلان، آریگو ساکی قهرمان جام‌های اروپایی متوالی شد اما تنها یک قهرمانی سری آ و دو نایب قهرمانی آن را در کارنامه دارد. آنها همچنین موفق به کسب دو سوپرکاپ یوفا و دو جام بین قاره‌ای نیز شدند.
در مقایسه این دو تیم بر اساس سطح رقابت‌ها، باید گفت که میلان آریگو ساکی در رقابتی ترین دوران سری آ بازی کرد. آنها باید با ناپولی مارادونا، اینتر با برمه، ماتئوس، برگومی و کلینزمن، رم با رودی فولر، سمپدوریا با جیانلوکا ویالی و یوونتوس با مربیگری دینو زوف رقابت می‌کردند. از طرفی اما بارسلونا در لالیگا تنها با رئال مادرید رقابت داشت.
تیم‌ها بر روی کاغذ – مقایسه بازیکن با بازیکن
پیش از شروع بحث در باره تاکتیک‌ها، مهم است که بدانیم بازیکنان هر دو تیم چگونه در مناطق مربوطه خود با یکدیگر مقایسه می‌شوند. اگرچه این تأثیر چندانی بر نتایج نهایی ندارد اما به هر شخصی کمک می کند تشخیص دهد آیا یک تیم بر یک منطقه خاص در زمین تسلط دارد و یا خیر. بنابراین تجزیه و تحلیل را آسان تر می‌کند. تیم و ترکیب های آنها به شرح زیر است:
ترکیب آث میلان و بارسا
آث میلان: جیووانی گالی، پائولو مالدینی، الساندرو کاستاکورتا، فرانکو بارزی، مائورو تاسوتی، آنجلو کلمبو، فرانک رایکارد، کارلو آنچلوتی، روبرتو دونادونی، رود گولیت، مارکو فن باستن
بارسلونا: ویکتور والدز، اریک آبیدال، جرارد پیکه، کارلس پویول، دانیل آلوز، سرخی بوسکتس، ژاوی، آندرس اینیستا، پدرو، لیونل مسی، داوید ویا.
(لازم به ذکر است که الکسیس سانچز در پست پدرو یا ویا و / یا فابرگاس در سمت راست بازی می کند)
تنها بازیکنی که در تیم میلان آنچنان از او نام برده نمی‌شود؛ دروازه‌بان ایتالیاییشان یعنی جیووانی گالی است. در حالی که او دروازبانی قابل اعتماد بود اما طبیعتا با ویکتور والدز قابل مقایسه نیست. والدز علاوه بر سیو‌های فوق‌العاده بازی با پای خوبی داشت و می‌توانست به عنوان یک مدافع آخر باشد.
اما مقایسه خط دفاعی دو تیم بسیار متفاوت است. چهار مدافع میلان از مالدینی – کاستاکورتا – بارسی – تاسوتی تشکیل می‌شد که یکی از بهترین و متعادل ترین خط دفاعی های تمام دوران است. در تیم بارسلونا، آبیدال – پیکه – پویول – آلوز بودند که طبیعتا خط دفاعی میلان یک سر و گردن بالاتر است. مالدینی، بارزی و کاستاکورتا تقریباً در تمام ویژگی‌ها بهتر از همتایان خود هستند، و در حالی که آلوز در خط حمله فوق‌العاده است اما تاسوتی یک مدافع کناری با تمام ویژگی های هجومی و تدافعی است.
خط هافبک آبی اناری‌ها را بوسکتس – ژاوی – اینیستا تشکیل داده که می‌توانستند نبض بازی را در اختیار بگیرند. خط هافبک میلان نیز متشکل از رایکارد و آنجلوتی در میانه میدان بود؛ قطعا اگر دو تیم مقابل یکدیگر قرار می‌گرفتند؛ روسونری کار سختی مقابل خط هافبک بارسا داشت.
حتی وجود کلمبو که از سمت چپ خط هافبک میلان را حمایت می‌کرد نیز کافی نبود. تنها روبرتو دونادونی را می‌توان در قیاس با پدرو بازیکن بهتری دانست. در خط حمله، با این که مثلث مسی- ویا -پدرو/سانچز درخشان بودند و نزدیک به ۱۰۰ گل به ثمر رساندند اما زوج بی نظیر مارکو فان باستن و رود گولیت زمانی که با مدافعان قوی تری مواجه می‌شدند، ترازو به سمت میلان سنگینی می‌کرد.
تاکتیک‌ها و نحوه بازی دو تیم
آریگو ساکی و پپ گواردیولا هر دو به کار تیمی و حرکت بدون توپ اهمیت زیادی می‌دادند. هر دو تیم میلان و بارسلونا به واحد و جمعی دفاع و حمله می‌کردند. آنها برای پیروزی در بازی‌ها به چند بازیکن خاص متکی نیستند؛ اگرچه هر دو تیم، سه بازیکن دارند که بازی تیم بر اساس آنها شکل می‌گیرد.
درباره میلان، مثلث هلندی رایکارد – گولیت – فان باستن و بارسلونا، سه ضلع تماشایی ژاوی – اینیستا – مسی است. هر دو تیم حمله خود را از عقب زمین شروع می‌کنند و یکی از نقاط اشتراک این تیم‌ها وجود رهبر تیم در خط دفاعی آنها است.
در حالی که بارسلونا از فضاها بیشترین استفاده را می‌برد؛ میلان سعی در ایجاد فضا دارد. در حالی که پپ گواردیولا به فلسفه “total football” اعتقاد دارد – فوتبالی که هر بازیکنی می‌تواند در جای دیگری قرار گیرد و پوشش دهد و بازی با تغییر آهنگ (تمپو) آن و چینش بازیکنان پیش می‌رود؛ تیم ساکی عموما بازی را به همان شکلی که آغاز می‌کردند به پایان می‌رساندند.
در اصل، این مسابقه بین دو تیم است – که یکی با فوتبال شناور خود و دیگری با پایبندی بر اصول ثابتش به پیش می‌رود. در حالی که بارسلونا ترجیح می‌دهد در میانه میدان بازی کند؛ در اکثر مواقع فضای پشت مدافعان کناری آنها خالی باقی می‌ماند. میلان تیمی است که بر ۲-۴-۴ کلاسیک تسلط دارد و از توپ‌های بلند نیز استفاده می‌کند اما بارسلونا ترجیح می‌دهد بر روی زمین به بازی خود بپردازد.
میلان می‌تواند به راحتی بازی را با دوئل‌های هوایی به پیش ببرد. با رود گولیت، فن باستن و رایکارد در اکثر ضربات سر پیروز خواهند بود. از زمانی که فابرگاس به بارسلونا پیوست آنها مانند تصویر زیر، بعد جدیدی به تاکتیک‌های خود اضافه کردند. این امکان تبادل بیشتر بین هافبک‌ها را فراهم می‌کند، زیرا فابرگاس می‌تواند در سمت راست بازی کرده و اینیستا به سمت چپ برود.
توتال فوتبال
باید توجه داشت که بوسکتس چگونه به عنوان یک مدافع میانی کمکی بازی می‌کند. در حالی که آلوز به عنوان یک وینگر عمل کرده و پویول به نقش اولیه خود به عنوان دفاع راست باز می‌گردد. تصویر زیر هیت مپ بازیکنان مختلف بارسلونا را در جریان فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۱-۲۰۱۰ مقابل منچستریونایتد نشان می‌دهد.
هیت مپ مسی، پدرو، ویلا و اینیستا
می‌توان مشاهده کرد که چگونه فورواردهای کناری با یکدیگر جابجا می‌شوند و لیونل مسی به عنوان یک ۹ کاذب عمل می کند. در اصل، علاوه بر مهاجم، یک بازیساز رو به جلو نیز است.
در قیاس با میلان که رود گولیت در عمق بازی می‌کند و با رایکارد و آنچلوتی در ارتباط است و فضا ایجاد می‌کند که در آن مدافعان را به سمت خود کشیده و فضا را برای دونادونی و مارکو فان باستن افزایش می‌دهد تا داخل محوطه جریمه بتوانند ضربات سر را به ثمر برسانند. کلمبو به داخل حرکت کرده و مدافع را با خود به آن سو می‌برد.
این حرکت باعث می شود که آنچلوتی در موقعیت سمت چپ آماده ارسال پاس و یا نفوذ باشد اما مهم ترین نکته بازی میلان این است که علی رغم تمام جابجایی بازیکنان، آنها همیشه به موقعیت‌های خود باز می‌گردند و این دقیقاً همان چیزی است که بازی آنها را بسیار مؤثر می‌کند – که بازیکنان می‌توانند بسار سریع جابجا شوند.
حرکات در مسابقه
در نهایت، اگر تمام تاکتیک‌ها و مقایسه بازیکنان به خوبی استفاده نشود؛ اهمیت چندانی نخواهد داشت. ایجاد تغییرات در قوانین و سبک بازی ساده نیست، زیرا مربیان و بازیکنان بسیار باهوش هستند و به سرعت با قوانین منطبق می‌شوند. این دو تیم در دو منطقه بسیار مهم در جدال با یکدیگر هستند؛ خط حمله بارسلونا در برابر خط دفاع میلان و جنگ خط میانی این دو تیم که بسیار نزدیک به یکدیگر است.
نبرد کلیدی و اصلی بین مسی و بارزی خواهد بود. مسی در دوران حرفه‌ای درخشان خود هرگز به مردی مانند فرانکو بارزی روبرو نشده است. این را نیز باید اضافه کرد که که بارسلونا هر زمان در برابر تیم‌هایی با دفاع با کیفیت قرار گرفته با مشکل مواجه شده است. در هر صورت، منصفانه است که فرض کنیم دفاع میلان در مقایسه با اینتر ژوزه مورینیو در برابر بارسلونا عملکرد بهتری دارد.
بارزی همچنین از دفاع می‌خواست که هر زمان که بازیکنی پشت سر آنها قرار می‌گرفت، به جلو فشار بیاورد و تله آفساید را ایجاد کنند. این امر خط حمله بارسا را به خط هافبک باز می‌گرداند که به نوبه خود باعث افزایش نفرات در خط هافبک بارسلونا می‌شود.
بارسلونا حتی با حضور رایکارد و آنچلوتی بر میانه زمین تسلط خواهد داشت. ظرافت فنی ژاوی و اینیستا، با همکاری بوسکتس بسیار قدرتمند می‌شود و ما شاهد ایجاد فرصت‌های زیادی برای مهاجمان خواهیم بود. دفاع میلان، که از نیروهای مستحکمی ساخته شده است، اکثر این موقعیت‌ها را از بین خواهد برد.
در مقابل اما میلان برای خلق بیشتر موقعیت‌های خود به بازیکنان قدرتی‌اش وابسته است و با سرعت و برتری هوایی خود، دفاع بارسلونا را عموما ناکام می‌گذارد. دونادونی و کلمبو توانایی تعویض جناحین را به خوبی دارا هستند و باعث سردرگمی مهاجمین می‌شوند.
فیزیک بدنی رود گولیت در برابر مدافعان میانی سرسخت کاتالونیا موثر خواهد بود و دقت فن باستن کار را برای والدز سخت خواهد کرد اما سرعت کارلس پویول و توانایی های بازی خوانی جرارد پیکه باعث می‌شود که این دو هلندی مانند همیشه موقعیت‌های زیادی بدست نیاورند.
میانگین موقعیت‌ها
در نهایت، لحظه‌هایی ممکن است جریان بازی را تغییر دهد، زیرا هر دو تیم تقریباً برابر و در یک سطح هستند و کیفیتی که بارسلونا از نظر کیفیت بازیکن کم دارد؛ آن را از نظر حرکت و پاس جبران خواهد کرد. در حالی که مسی و اینیستا موقعیت‌های فراوانی ایجاد می‌کنند، گولیت، فن باستن و رایکارد ابزار های میلان در خط حمله هستند.
در حالی که بارسلونا بیشتر بر بازی مسلط خواهد بود، میلان به دنبال تخریب بازی حریف است تا از هر موقعیتی که ایجاد می‌کند بهترین استفاده را ببرد. میلان تنها به دلیل داشتن دفاع بهتر، بازی را با اختلاف گل اندک خواهد برد.
نتیجه نهایی: میلان ۲-۱ بارسلونا
منبع: FALSE 9
مترجم: امیر محمد کمال الدین
کاری از گروه فنی آنالیزتاکتیکی
-
دوره تخصصی آنالیز فوتبال (بخش اول)۱,۹۷۰,۰۰۰تومان -
نرم افزار آنالیز گرافیکی۲,۵۸۰,۰۰۰تومان -
دوره آموزش آنالیز فوتبال۱,۰۸۰,۰۰۰تومان