تاکتیک Rest Defence چیست؟ 

 تاکتیک Rest Defence چیست؟

زمانی که یک تیم حمله می‌کند تعدادی از بازیکنان نفوذ خواهند کرد تا حملات را شکل داده و به گل برسند؛ در این زمان سایر بازیکنان تیم نیز در جهت حمایت از بازیکنان خط جلو، در اطراف توپ و روبروی آن قرار می‌گیرند. این بازیکنان حمایت گر می‌توانند باعث ایجاد فشار بیشتر روی حریف در یک سوم دفاعی آن‌ها شوند؛ به این معنا که منطقه بازی را عوض کنند و مهم تر از همه مانعی برای ضد حملات حریف باشند. زمانی که مالکیت توپ برای تیم مهاجم از دست می رود؛ این بازیکنان به شکل جدی تر بر روی کنترل فضاها متمرکز خواهند بود.

 واکنش‌ها، موقعیت قرارگیری، نقش‌ها و وظایف آن‌ها بیان گر اصطلاح Rest Defence است. معمولا تیم‌ها با پنج بازیکن حمله می‌کنند و پنج بازیکن دیگر عامل تشکیل دهنده این تاکتیک هستند. وقتی تیمی برای رسیدن به گل قاطع تر است و یا این که در وضعیت عقب بودن از نظر نتیجه قرار دارد؛ به شش بازیکن در حمله و چهار بازیکن در وضعیت Rest Defence تبدیل می‌شود. تیم‌ها زمانی که توپ را از دست می‌دهند برای بازپس گیری آن اولویت بندی می‌کنند و معمولا شرایط تیم حمله کننده معکوس می‌شود.

واژه Rest Defence از کجا سرچشمه می‌گیرد؟

 این اصطلاح از واژه آلمانی “restverteidigung” برگرفته شده است. Rest در زبان آلمانی به معنای باقی مانده در نظر گرفته می‌شود؛ یعنی برخلاف معنای انگلیسی آن که به استراحت ترجمه شده است. از نگاه فوتبالی، Rest به بازیکنانی گفته می‌شود که در فضای اطراف و یا رو به روی توپ قرار گرفته و به هنگام حمله تیم خودی، به عنوان حامی در پشت مهاجمان حضور خواهند داشت. اصطلاح استفاده شده، توسط فدراسیون فوتبال آلمان در حقیقت به معنای پوشش زمین توسط بازیکنان باقی مانده تعبیر می‌شود. مثال مشابه نیز که از عبارت آلمانی “halbraum” به معنای نیم فضا ترجمه شده است.

چگونه بازیکنان می‌توانند از کاربرد موثر Rest Defence اطمینان حاصل کنند؟

پیش از اینکه مالکیت توپ تغییر کند؛ بازیکنانی که صاحب توپ هستند باید فاصله و موقعیت خود را نسبت به یکدیگر حفظ کنند. واحد Rest Defence نیز باید به اندازه کافی از یکدیگر فاصله داشته باشند تا بتوانند حریف را به سمت خود بکشانند تا آنها را از فرم خود خارج کرده و تیم خودی را در وضعیت خطرناک حمله اولیه حفظ کنند. در نهایت بهترین راه برای متوقف کردن حریف از طریق ضدحملات، گلزنی از راه حمله است. از آنجا که فوتبال ورزشی کم گل از منظر هر بازی است و گل های کمی هم در آن به ثمر می رسد؛ بنابراین واحد Rest Defence باید احتمال ضد حمله توسط حریف را نیز در نظر بگیرد. زمانی که آن ها به عنوان یک واحد مشخص در نزدیکی یکدیگر قرار می گیرند، در اغلب موقعیت‌ها مسیر پاس حریف را قطع کرده و تاخیر ایجاد می‌کنند و به خوبی در کانترپرس به تیم کمک می‌کنند؛ اما اگر فاصله بین آن‌ها با نفرات خطوط جلو بسیار کم باشد می‌توانند در ایجاد حملات تیم اخلال ایجاد کنند.

اگر تیمی نتواند بلافاصله پس از، از دست دادن مالکیت، توپ را مجددا تصاحب کند؛ ایجاد تاخیر در ضدحمله حریف و توقف حرکت سریع رو به جلوی آن‌ها، قدم بعدی است. هر چه حریفان زمان بیشتری برای ساخت حمله خود صرف کنند؛ بازیکنان خطوط جلو زمان بیشتری برای بازگشت و کمک به دفاع دارند.
اگر واحد Rest Defence در اعمال فشار، تاخیر و مداخله به درستی عمل کند؛ بازیکنان خطوط حمله زمان کافی برای بازگشت و کمک به دفاع خواهند داشت. آن‌ها اغلب پرس کرده و گاهی اوقات با بازپس گیری سریع توپ و انتقال مجدد، می‌توانند مالکیت را به دست آورند و حمله جدیدی را ایجاد کنند. اگر بازپس گیری توپ امکان پذیر نباشد؛ آن‌ها با اضافه کردن بازیکنان بیشتر به شکل یک بلاک دفاعی آرایش می‌گیرند. معمولا واحد Rest Defence با ایجاد شرایط اضافه بار (یک بازیکن بیشتر نسبت به حریف) فورا مهاجمان را تحت فشار قرار می دهند

بلاک دفاعی در Rest Defence می‌تواند به دو خط مجزا تقسیم شود. عموما این تاکتیک به شکل ساختار ۳-۲ (مانند تیم پارما به رهبری انزو مارسکا) یا ۲-۳ خواهد بود. خطوط بالاتر از آن‌ها وظیفه دارند فضاهای اطراف توپ را برای جلوگیری از ضد حمله حریف سریعا اشغال کنند. این خط معمولا از هافبک‌هایی با تفکر دفاعی تشکیل می شود. با این حال روند رو به افزایشی شاهد اضافه شدن حداقل یک مدافع میانی به ساختار Rest Defence بوده است. آن‌ها در دوئل کردن، تکل زدن و قطع توپ باید به شکل جنگنده در کانترپرس شرکت کنند.

این اقدامات همچنین به عنوان راهی برای مسدود سازی محوطه جریمه شناخته می‌شود. این خط همچنین مسئول به تأخیر انداختن ضد حمله حریف است و به هم تیمی‌های بالاتر از زمین اجازه می‌دهد تا به حالت دفاعی بازگردند.

 مدافعان معمولاً در عمق دو خط را تشکیل می‌دهند و برخی از تیم‌ها یک هافبک را عقب خواهند برد. این خط باید از پاس‌های مستقیم و بلندی دفاع کند که از خطوط جلوترعبور کرده است. طبیعتاً آن‌ها بیشتر درهوا درگیر می‌شوند و با مهاجمانی روبرو خواهند بود که سعی می‌کنند توپ را با سر به جلو هدایت کنند یا توپ را بالا نگه داشته و برای شروع یک ضد حمله استفاده کنند. مدافعان باید مراقب فضای پشت سر خود نیز باشند و از یک دروازبان سوئیپر برای پوشش فضای پشت خود بهره ببرند؛ به این دلیل که اغلب ساختارهای Rest Defence در خط میانی زمین فعالیت می‌کنند. تعداد زیادی از تیم‌ها، Rest Defence تهاجمی دارند؛ به آن معنا که این واحد را در نیمه زمین حریف نگه خواهند داشت. این عمل موجب افزایش فضای پوششی برای مراقبت از دروازه خودی می‌شود اما فضای کمتری به مهاجم حریف در جلوی نفرات خود می‌دهد. از سوی دیگر به شکل جدی موجب حمایت بیشتری از مهاجمان تیم خودی در حمله می‌شود.

کدام مربیان و تیم‌ها نمونه خوبی از Rest Defence هستند؟

منچسترسیتیِ پپ گواردیولا

گواردیوگواردیولا همواره اعتقاد به تسلط بر توپ و میدان دارد. ساختار ۲-۳ زیر، بیان گر واحد Rest Defence تیم او است. در ابتدا بازیکنانی مثل ژوا کانسلو و اولکساندر زینچنکو به شکل Inverted fullback در آمدند. سپس گواردیولا از جان استونز و مانوئل آکانجی خواست که از دفاع میانی به سمت جلو حرکت کنند تا به رودری به عنوان تنها پیوت تک نفره (پست شش) تیم، ملحق شده و در مقابل فضاهای مستقیم مقابل توپ قرار گیرند..

لیورپولِ یورگن کلوپ

سیستم ۴-۳-۳ یورگن کلوپ اغلب و به شدت متکی بر مدافع کناری خود بوده و آن‌ها میزان قابل توجهی از حملات تیم را تشکیل می دهند؛ درنتیجه هافبک‌های میانی اغلب در نقش پوشش در جلوی دو مدافع میانی، ویرجیل فن دایک به عنوان گزینه اول وجوئل متیپ یا ابراهیم کوناته در کنار او حضور دارند. این شکل ۳-۲ ابتدا به بازیکنانی مثل جردن هندرسون، جیمز میلنر، جورجیو واینالدوم و نبی کیتا و پس از آن به بازیکنانی همچون واتارو اندو و دومنیک سوبوسلای برای پوشش زمین، پرس شدید و دفاع از فضاهای قبل از پوشش در خط آخر سپرده شده است.

آرسنالِ میکل آرتتا

آرتتا همانند گواردیولا، اغلب یکی از مدافع کناری خود را به شکل Inverted قرار می‌دهد تا ترکیب تیمش را تقویت کند. با این حال همانند کلوپ بسیاری از لحظات بازی را با ساختار ۳-۲ در Rest Defence خود دنبال می کند. با تسلط وینگرهای آرسنال بر فضاها و جریان بازی، بازیکنانی مثل زینچنکو، تومیاسو و بن وایت برای پوشش و مراقب از عمق، جمع می‌شوند؛ زیرا که خط جلو حداکثر عرض را برای مدت طولانی حفظ می‌کند.

چلسیِ توماس توخل

توخل با چلسی از دفاع سه نفره استفاده می‌کرد؛ دفاع این تیم در هنگام عدم تصاحب توپ به پنج نفر افزایش می‌یافت، اما در هنگام حمله سه مدافع میانی آن در خط آخر حضور ثابتی داشتند. استفاده از پیوت دوگانه (دو بازیکن پست شش) فعال، که عمدتا از جورجینیو، انگولو کانته و متئو کواچیچ تشکیل شده بود در استفاده از فضای پیش رو بسیار موثر بود؛ خصوصا زمانی که برای فشار رو به جلو و پیوستن به کانترپرس پیش بینی‌های دقیقی داشتند.

برایتونِ روبرتو دی زربی

دی زربی در سبک بازی مورد علاقه خود شدیدا به پیوت دوگانه (دو بازیکن پست شش) معتقد است. این دو بازیکن به همراه سه مدافع از چهار نفر آخر زمین (۴ مدافع) در ساختار Rest Defence تیم او حضور دارند. با چرخش‌های مختلف در طول بازی، Rest Defence او از نظر نفرات متفاوت خواهد بود اما شکل ۲-۳ آن بدون تغییر باقی می‌ماند. آخرین خط تیم او شدیدا تهاجمی است و عمدتا به دنبال به عقب راندن بازیکنان حریف است. آن‌ها به ندرت از خط میانی زمین دفاع می‌کنند و در عوض به دنبال ایجاد فشار از فضای منحنی میانه زمین هستند.

مزایای Rest Defence خوب چیست؟

مزیتمزیت اصلی یک Rest Defence خوب این است که از ضد حملات حریف جلوگیری می‌کند. با موقعیت‌یابی هوشمندانه، انجام دوئل های شدید و جنگنده، فشار، مهار و بازیابی کلی می‌توان شرایط ضد حمله را برای حریف با مشکل روبرو ساخت. داشتن تفکر ضد حمله بر خلاف ایجاد حملات اصلی می‌تواند برای تیم مدافع بسیار ایده آل باشد.

از آنجایی که فوتبال یک بازی تهاجمی است؛ یک Rest Defence موثر می‌تواند منجر به محبوس ساختن تیم حریف در نیمه خودی در طولانی مدت شود. این موضوع به کنترل بازی کمک می‌کند و به تیم مهاجم اجازه خواهد داد برای زمان بیشتری مسلط بر بازی باشند. با این حال اگر تیم مدافع در هنگام مراقبت از دروازه خود به خوبی عمل کند؛ باعث خواهد شد به مدت طولانی در موضع دفاع قرار گیرند و با یک Rest Defence موثر بر فرسودگی ذهنی آنها افزود.

گاهی اوقات اثربخشی رست دفنس به طور قابل توجهی می تواند به مدیریت، نوسان یا تغییر کامل یک مسابقه کمک کند. این می تواند تفاوت بین یک ضد حمله تعیین کننده مسابقه یا شکستن یک بلوک فشرده توسط حریف باشد. حتی رست دفنس یک تیم می تواند به گلزنی کمک کند.

هنگامی که یک تیم برای مدت قابل ملاحظه‌ای در یک بلاک دفاع می کند، گاهی اوقات می‌تواند موجب افزایش اشتباهات آن‌ها شود. این موضوع معمولاً به دلیل فشار روانی یا عدم نظم دفاعی است؛ به خصوص اگر آن‌ها مدتی توپ را در اختیار نداشته باشند.

اگر دفاع تیم در بخشی که بازیکنان حریف از نقش دفاعی خود در تلاش برای ضد حمله خارج شده‌اند مجددا مالکیت توپ را به دست آورد؛ تیم در مرحله انتقال مثبت (دفاع به حمله) می تواند از فضاهای جدیدی که لحظاتی قبل در دسترس نبود، بهره برداری کرده و به گل برسد

منبع: Coaches Voice
مترجم: امیرحسین شادمان
کاری از گروه فنی آنالیز تاکتیکی